Bu sanatçının konsepti, NASA’nın Voyager uzay aracını uzayın karanlığında bir yıldızlar tarlasına karşı gösteriyor. İki Voyager uzay aracı, yıldızlararası uzaya yolculuk için Dünya’dan gittikçe daha uzağa seyahat ediyor ve sonunda Samanyolu galaksisinin merkezi etrafında dönecekler. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Plan, Voyager 2’nin bilim araçlarını önceden tahmin edilenden birkaç yıl daha uzun süre açık tutarak yıldızlararası uzaydan daha fazla ifşaya olanak tanıyacak.{4 }
1977’de fırlatılan Voyager 2 uzay aracı, yıldızlararası uzayı incelemek için beş bilim aleti kullanarak Dünya’dan 12 milyar milden (20 milyar kilometre) uzakta. Eskiyen uzay aracı, azalan güç kaynağına rağmen bu aletlerin çalışmaya devam etmesine yardımcı olmak için, yerleşik bir güvenlik mekanizmasının bir parçası olarak ayrılmış küçük bir yedek güç rezervuarı kullanmaya başladı. Hareket, misyonun bir bilim aletini kapatmayı bu yıl yerine 2026’ya ertelemesine olanak tanıyacak.
Bir bilim aletini kapatmak görevi sonlandırmayacak. 2026’da bir aleti kapattıktan sonra, sonda, azalan güç kaynağı diğerinin kapatılmasını gerektirinceye kadar dört bilim aletini çalıştırmaya devam edecek. Voyager 2 sağlıklı kalırsa, mühendislik ekibi görevin potansiyel olarak yıllarca devam edebileceğini tahmin ediyor.
1976’da JPL’de bir uzay simülatörü odasında gösterilen Voyager kanıt testi modeli, 1977’de fırlatılan ikiz Voyager uzay sondalarının bir kopyası. Modelin tarama platformu, uzay aracının bilim araçlarından birkaçını konuşlandırılmış konumlarında tutarak sağa doğru uzanıyor. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Voyager 2 ve onun ikizi Voyager 1, Güneş tarafından üretilen parçacıkların ve manyetik alanların koruyucu baloncuğu olan heliosferin dışında çalışan tek uzay aracıdır. Sondalar, bilim adamlarının heliosferin şekli ve Dünya’yı yıldızlararası ortamda bulunan enerjik parçacıklardan ve diğer radyasyondan korumadaki rolü hakkındaki soruları yanıtlamasına yardımcı oluyor.
“Gezginlerin geri getirdiği bilim verileri daha değerli hale geliyor NASA’nın görevini yöneten Güney Kaliforniya’daki NASA’nın Jet Propulsion Laboratuvarı’nda Voyager’ın proje bilimcisi Linda Spilker, “Güneş’ten uzaklaştıkça uzaklaşıyorlar, bu yüzden mümkün olduğunca çok sayıda bilim aletini çalışır durumda tutmakla kesinlikle ilgileniyoruz” dedi.
Problara Giden Güç
Her iki Voyager sondası da, ısıyı bozunan plütonyumdan elektriğe dönüştüren radyoizotop termoelektrik jeneratörleri (RTG’ler) ile çalışır. Sürekli azalma süreci, jeneratörün her yıl biraz daha az güç üretmesi anlamına gelir. Şimdiye kadar, azalan güç kaynağı görevin bilim çıktısını etkilemedi, ancak kaybı telafi etmek için mühendisler ısıtıcıları ve uzay aracını uçurmak için gerekli olmayan diğer sistemleri kapattılar.
Bu seçeneklerle Voyager 2’de artık tükenmiş olan uzay aracının beş bilim aletinden biri, listelerinde sırada yer alıyordu. (Voyager 1, görevin başlarında bir alet başarısız olduğu için ikizinden bir bilim aleti daha az çalıştırıyor. Sonuç olarak, Voyager 1’de bir aletin kapatılıp kapatılmayacağına ilişkin karar ancak gelecek yıl verilecek.)
NASA’nın Voyager sondalarının her biri, burada gösterilen de dahil olmak üzere üç radyoizotop termoelektrik üreteci (RTG) ile donatılmıştır. RTG’ler, plütonyum-238’in bozunmasıyla üretilen ısıyı elektriğe dönüştürerek uzay aracına güç sağlar. Kredi: NASA/JPL-Caltech
Bir Voyager 2 bilim aletinin kapanmasını önlemenin bir yolunu arayan ekip, uzay aracının arızalanması durumunda aletleri korumak için tasarlanmış bir güvenlik mekanizmasını daha yakından inceledi. voltaj – elektrik akışı – önemli ölçüde değişir. Voltajdaki bir dalgalanma aletlere zarar verebileceğinden, Voyager böyle bir durumda bir yedek devreyi tetikleyen bir voltaj regülatörü ile donatılmıştır. Devre, bu amaç için ayrılan RTG’den az miktarda güce erişebilir. Görev, bu gücü ayırmak yerine şimdi onu bilim aletlerini çalışır durumda tutmak için kullanacak.
Sonuç olarak uzay aracının voltajı, 45 yılı aşkın uçuş süresinden sonra bile sıkı bir şekilde düzenlenmeyecek olsa da, elektrik her iki sondadaki sistemler nispeten sabit kalır ve bir güvenlik ağına olan ihtiyacı en aza indirir. Mühendislik ekibi ayrıca voltajı izleyebilir ve çok fazla dalgalanırsa yanıt verebilir. Yeni yaklaşım Voyager 2 için iyi çalışırsa ekip bunu Voyager 1’de de uygulayabilir.
“Değişken voltajlar aletler için risk oluşturur, ancak bunun küçük bir risk olduğunu belirledik ve Voyager’ın JPL’deki proje yöneticisi Suzanne Dodd, “alternatif, bilim araçlarını daha uzun süre açık tutabilme konusunda büyük bir ödül sunuyor” dedi. “Uzay aracını birkaç haftadır izliyoruz ve görünüşe göre bu yeni yaklaşım işe yarıyor.”
Voyager görevinin başlangıçta yalnızca dört yıl sürmesi planlanmıştı ve her iki sonda da Satürn ve Jüpiter’in ötesine gönderilecekti. NASA, Voyager 2’nin Neptün ve Uranüs’ü ziyaret edebilmesi için görevi genişletti; hala buz devleriyle karşılaşan tek uzay aracıdır. 1990’da NASA, bu sefer sondaları heliosferin dışına göndermek amacıyla görevi yeniden genişletti. Voyager 1, 2012’de sınıra ulaşırken (ikizinden daha yavaş ve farklı bir yönde hareket eden) Voyager 2, 2018’de sınıra ulaştı.
Görev Hakkında Daha Fazla Bilgi
Jet Tahrik Laboratuvarı (JPL) Caltech’in Pasadena’daki bir bölümü olan Voyager uzay aracını inşa etti ve işletti. Voyager misyonları, Washington’daki Bilim Misyon Müdürlüğü’nün Heliofizik Bölümü tarafından desteklenen NASA Heliophysics System Observatory’nin bir parçasıdır.